Środki trwałe, określone przez przepisy prawa podatkowego i bilansowego, w polskim ustawodawstwie są normowane przez trzy kluczowe akty prawne:
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, za środki trwałe uznaje się elementy majątkowe, które są własnością lub współwłasnością podatnika, nabyte lub stworzone samodzielnie, gotowe do użytku w dniu rozpoczęcia ich używania. Są to przedmioty wykorzystywane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej lub udostępnione innym na podstawie umów najmu, dzierżawy, czy leasingu. Do środków trwałych zalicza się budowle, budynki i lokale będące odrębną własnością, a także maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmioty.
